Από Το Δημήτρη Για Τον Δημήτρη & Τον Κάθε Δημήτρη
(ΠΡΟΣΟΧΗ: Πριν διαβάσεις το παρακάτω κείμενο, παρακαλώ πολύ βγάλε τις παρωπίδες που σου έχουν φορέσει από την παιδική σου ηλικία!!! Ευχαριστώ!)
Όλες αυτές τις μέρες, από εκείνη την Παρασκευή το απόγευμα που το έμαθα μέχρι αυτήν εδώ την ώρα που γράφω αυτό εδώ το κείμενο, άκουσα και διάβασα πολλές απόψεις για την περιπέτεια του Δημήτρη Πατμανίδη και τον ίδιο το Δημήτρη και πραγματικά δεν μπορώ να διακρίνω τί με σόκαρε περισσότερο! Η απελπισμένη κραυγή του Δημήτρη, μία λανθασμένη πράξη απόγνωσης, ή η απεγνωσμένη προσπάθεια κάποιων "καθώς πρέπει" γραβατωμένων να παρουσιάσουν την πράξη του απλώς σαν ένα αποτέλεσμα μιας ερωτικής απογοήτευσης. Και τί δεν είπαν! Ότι είναι ένα μεμονωμένο ξενόφερτο περιστατικό, ότι δεν μπόρεσε να διαχειριστεί μία ερωτική απογοήτευση, ότι...ότι...ότι... Μέχρι κι ότι γεννήθηκε άρρωστος, σχιζοφρένεια λέει...ξεχνώντας ότι κάθε ψυχή που γεννιέται είναι tabula rasa, ένας λευκός, κενός πίνακας πάνω στον οποίο γράφει ο καθένας μας τη δική του μαλακία! Κι είναι λέει επιστημονικώς τεκμηριωμένο ότι ο εγκέφαλος κάθε σχιζοφρενή έχει κάποια ειδική χημική σύνθεση κι έτσι γεννιέται! Το πόσο συχνά βέβαια η κάθε επιστημονική κοινότητα αλλάζει συμπεράσματα για όλες τις ανακαλύψεις της είναι γνωστό σε όλους μας και μάλιστα σε τέτοια συχνότητα που ανά εξάμηνο οι εφημερίδες μού λένε τη μία να περιορίσω τον καφέ και την αμέσως επόμενη ότι ο καφές είναι ευεργετικός. Ως εκ τούτου χεσμένη την έχω την όποια "επιστημονική" τηλεδιάγνωση! Και πόσο μάλλον μπορεί να γίνει μία τέτοια από άτομα που δεν είχαν την παραμικρή συζήτηση μαζί του! Δεν τον συνάντησαν και δεν κουβέντιασαν ποτέ μαζί του! Αλήθεια, αν γεννήθηκε ως ένας επικίνδυνος σχιζοφρενής, γιατί τότε δεν τον πετάξαμε στον Καιάδα ως άλλοι Σπαρτιάτες, ή γιατί δεν τον σφάξαμε στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του ως άλλος Ηρώδης;
Αλλά τί μπορούν να καταλάβουν όλοι αυτοί οι βολεμένοι, γραβατωμένοι υποκριτές! 2000 χρόνια μετά κι ο φαρισαϊσμός ζει και βασιλεύει! Σε όλους αυτούς τί λέει το μαύρο φόντο της απέραντης θλίψης και μοναξιάς με τα σκουροκόκκινα ματωμένα γράμματα του αβάσταχτου πόνου; Τίποτα! Το απόλυτο τίποτα! "Βολευτές" που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν μία δικαιολογία προκειμένου να δικαιολογήσουν την απόλυτη ανυπαρξία τους. Όλοι επικεντρώθηκαν στην τελευταία πρόταση του κειμένου του: "Δεν έχω γνωρίσει παρά ένα άτομο που να αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία πίστευα πως είχα ερωτευτεί. Νιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ό,τι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα" , γιατί έτσι τους συνέφερε να το παρουσιάσουν, ως μία ερωτική απογοήτευση. Όμως η αλήθεια κρύβεται μερικές προτάσεις παραπάνω: "Για τους περισσότερους από εσάς μπορεί να ακούγομαι παρανοϊκός, εγκληματίας, ή δολοφόνος... Κάνετε λάθος, εσείς είστε τα νοητικώς στερημένα, θρασύδειλα, εγκληματικά καθάρματα, που βρίζουν υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, της ιδιότητας του καθηγητή, ή των πολυάριθμων παρεών. Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. Σας τα επιστρέφω...".
Γόνος μεταναστών, των λεγόμενων υποκριτικά "ομογενών" παλινοστούντων, Ελλήνων των παραλίων του Εύξεινου Πόντου, τους οποίους -όπως και άλλων Ελληνικών μειονοτήτων πχ. Βορειοηπειρωτών, ή Ελλήνων της Πόλης και της Μικράς Ασίας- όποτε μας συμφέρει τους θεωρούμε Έλληνες κι όποτε μας συμφέρει -τις περισσότερες δηλαδή!- τους θεωρούμε αλλοδαπούς! Βλέπεις φταίει και το όνομα. Σε έλεγαν Δημήτρη κι όχι Κάχι και δεν κέρδισες ποτέ σου ένα ολυμπιακό μετάλλιο! Τελικά η "Dream Team" της άρσης βαρών ήταν ελληνική, ή αλβανογεωργιανή; Όχι, όχι! Δεν πρέπει να γίνομαι κακός. Άλλωστε εμείς οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων ήμασταν πάντα φιλόξενοι και ποτέ ρατσιστές! Αντισταθήκαμε και στον Χίτλερ. Απλώς ως γνήσιοι απόγονοί τους θέλαμε να δημιουργήσουμε μία νέα τάξη ειλώτων, δηλαδή δούλων με κάποια αυξημένα δικαιώματα!
Σε μία κοινωνία που φοβόμαστε να δώσουμε το χέρι μας σε κάποιον από "αυτούς" λες κι έχουν λέπρα και θα μας κολλήσουν, σε μία κοινωνία που δεν δεχόμαστε κάποιος δήμαρχος να διορίζει ομογενείς κι αλλοδαπούς, σε μια κοινωνία που θεωρούμε ιερή προσβολή να σηκώσει την Ελληνική σημαία κάποιος αλλοδαπός (σε εκδηλώσεις που θυμίζουν πολύ την επταετία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που θα έπρεπε να επανέλθω κάποια άλλη στιγμή!), σε μία κοινωνία που μέχρι και τις καταλήψεις στα σχολεία έχουμε ρίξει τις ευθύνες στους αλλοδαπούς, ότι αυτοί τις υποκινούν (ναι, αυτό το άκουσα τελευταία και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο!...γιατί το '91, που είναι η δική μου γενιά, δεν υπήρχαν πολλοί αλλοδαποί), σε μια τέτοια κοινωνία λοιπόν, που όχι ρε παιδάκι μου, δεν είμαστε ρατσιστές, απλώς θέλουμε με κάποιο τρόπο να τους εξαφανίσουμε και να τους κάνουμε σαπούνια (!), μία ευαίσθητη ψυχή που γνώρισε καλά την απαξίωση, την περιθωριοποίηση, τον άκρατο εκμηδενισμό της αξίας της προσωπικότητάς του, ένα νέος άνθρωπος που βρισκόταν στην ευαίσθητη περίοδο της μετεφηβικής ηλικίας δεν άντεξε και ξέσπασε!
Επιδεικνύοντας ξεδιάντροπα λοιπόν μία τέτοια ρατσιστική συμπεριφορά, δημιουργήσαμε χιλιάδες μικρούς Αδόλφους που πολεμούν με όλη τους τη δύναμη κάθε διαφορετικό στοιχείο, τους ίδιους τους συμμαθητές τους! Πρώτοι ένοχοι, ηθικοί αυτουργοί οι κηδεμόνες όλων των συμμαθητών του Δημήτρη που μέρα με τη μέρα δημιούργησαν αυτούς τους μικρούς Αδόλφους, οι οποίοι αργότερα όσο κι αν προσπάθησαν να το παίξουν φίλοι του, δεν τους βγήκε, γιατί η υποκρισία φαίνεται. Το ότι ήταν ομογενής τούς έκανε να ξεκινήσουν τα πρώτα πειράγματα. Πείραγμα, στο πείραγμα και σιγά-σιγά ο Δημήτρης άρχισε να "φορτώνει", που κάποια μέρα πρέπει να ξέσπασε με κάποιο χαρακτηριστικό τρόπο που σας έκανε να γελάσετε, να τον χαρακτηρίσετε "μυγιάγγιχτο" και να προσπαθήσετε να επαναλάβετε το μαλακισμένο χαβαλέ σας πάνω του. Και κάθε φορά όλο και πιο έντονα. Αυτή η μαλακισμένη συμπεριφορά δεν υπήρχε μόνο από την πλευρά των συμμαθητών του Δημήτρη, αλλά κι από την πλευρά των καθηγητών είτε βγάζοντας ως μόνιμο ένοχο στους διάφορους καβγάδες το Δημήτρη, είτε πειράζοντάς τον και οι ίδιοι με ειρωνικά σχόλια, μειώνοντάς τον και προσβάλλοντάς τον μέσα στην τάξη μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του. Μη μου πεις ότι έπεσα έξω κι έχασα το κληρονομικό μου χάρισμα, γιατί εμείς οι άνθρωποι του περιθωρίου καταλαβαίνουμε πολύ καλά τί έγινε, τί γίνεται, καθώς και τις ανεξίτηλες χαραματιές στην ψυχή του ο ένας του άλλου. Θα μπορούσα κάλλιστα να ήμουν στη θέση του και να είχα αντιδράσει παρόμοια, ή ανάλογα, αν είχα ζήσει τη δική μου ιστορία σε πιο έντονο βαθμό και σε πιο μακροχρόνια περίοδο.
Βέβαια, το πρόβλημα του ρατσισμού είναι το ένα σκέλος. Το άλλο είναι τί του πρόσφερε αυτή η εδώ η κοινωνία που ζούσε και μεγάλωνε. Τί προσφέρει το κράτος στον κάθε νέο και νέα τούτης εδώ της χώρας.
Αλήθεια όλοι εμείς οι ενήλικες, οι "σοφοί" της χώρας πόσο συχνά μας προβληματίζει το γεγονός ότι το σχολείο πέρα από παρωχημένες γνώσεις το μόνο που κάνει είναι να μετατρέπει τη ζωή των παιδιών μας σε μίζερη, βαρετή και άκρως πληκτική; Ξεχάσαμε πως νοιώθαμε! Πόσο γρήγορα ξεχνάμε; Αλήθεια πόσο μας έχουν προβληματίσει στατιστικές που αναφέρουν ως υψηλά τα ποσοστά καταθλιπτικών εφήβων; Και είναι λογικό, μιας και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα το μόνο που κάνει είναι να σε μαθαίνει πως 1+1=2 και τίποτα περισσότερο! Κι όμως δεν πρέπει να θέλουμε τα περισσότερα για τα παιδιά μας; Ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προβάλει στο κάθε παιδί μας τις ικανότητές του, να τις αναπτύσσει στο μεγαλύτερο δυνατόν βαθμό.
Ο Δημήτρης κι ο κάθε Δημήτρης που 'χει όνειρα για τον εαυτό του, θέλει να ασχοληθεί με αυτά, να πάρει γνώσεις σχετικές με αυτά, να αναπτύξει τις ικανότητές του πάνω σε αυτά, και εν τέλει να προσπαθήσει να ασχοληθεί με αυτά, να του δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθεί με αυτά.
Αλήθεια, το σύγχρονο εκπαιδευτικό μας σύστημα τί ευκαιρίες δίνει στον Δημήτρη και τον κάθε Δημήτρη τούτης εδώ της χώρας; Με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα μεγάλο ποσοστό των παιδιών μας, είτε επειδή δεν πέρασε σε κάποια σχολή της αρεσκείας του, είτε γιατί δεν πέρασε καθόλου αναγκάζεται να καταφύγει είτε σε ιδιωτικές σχολές, είτε στο εξωτερικό για να σπουδάσει αυτό που γουστάρει και να προσπαθήσει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Όσοι λοιπόν δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε κάποια σχολή του εξωτερικού για να σπουδάσουν, πηγαίνουν είτε σε κάποιο κολέγιο αυτά που είναι εντός, εκτός κι επί ταυτά (!), είτε σε κάποιο ΙΕΚ, είτε σε κάτι σαν αυτό που πήγαινε ο Δημήτρης μια σχολή του ΟΑΕΔ. Το τί αποκομίζουν σε γνώσεις αυτά τα παιδιά από όλες αυτές τις λύσεις ανάγκης, το αν αργότερα τους βοηθούν, ή όχι για την επαγγελματική τους εξέλιξη ουδείς ποτέ αναρωτήθηκε, κανέναν δεν ένοιαξε όλα αυτά τα χρόνια. Όλες αυτές οι λύσεις το μόνο που προσφέρουν είναι μία μίνι, συμπυκνωμένη γνώση (όπως το συμπυκνωμένο γάλα! μία ιδέα!), ποτέ επαρκώς αναπτυγμένη σε βάθος και ποτέ επαρκώς εξασκημένη στην πράξη. Κι αν σού είναι γραφτό να πας σε κάποια εντελώς ανοργάνωτη σχολή, στην οποία η μοναδική αίθουσα υπολογιστών έχει τεχνικά προβλήματα πολύ συχνά, και τα μαθήματα αναγκάζονται για ολόκληρες εβδομάδες να ακυρώνονται, χωρίς ποτέ να αναπληρώνονται, τότε πολύ απλά την έκατσες! Μέσα από τέτοιες πρόχειρες λύσεις που το μόνο που κάνουν είναι να σου απομυζούν τα χρήματά σου, το χρόνο σου, αλλά και την ψυχική σου ηρεμία και να σου σπάνε τα νεύρα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να βγεις ένας ημιμαθής επαγγελματίας που αναγκάζεσαι να δεχθείς μια εργασία με τις όποιες οικονομικές απολαβές και τις όποιες συνθήκες, μόνο και μόνο για να έχεις μία δουλειά, ένα μισθό, ένα κάποιο εισόδημα. Όχι τίποτα σπουδαίο, απλώς να βγάζεις τα τσιγάρα, που σού έμαθε αυτή η γαμημένη κοινωνία να καπνίζεις προκειμένου να ξεπεράσεις τις δύσκολες, καταθλιπτικές σου στιγμές! Κι αναρωτιέμαι, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, τί σας έκανε αγαπητοί "βολευτές" μου όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να μην μπορέσετε να ολοκληρώσετε μία ιδέα του Γέρου της Δημοκρατίας, του Γεωργίου Παπανδρέου για δωρεάν δημόσια παιδεία και ίσες και ίδιες ευκαιρίες προς κάθε κάτοικο αυτής εδώ της χώρας;!!! Γιατί θα πρέπει τα παιδιά μας να εξακολουθούν να σπουδάζουν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα (ο Θεός να τα κάνει!) από τα οποία θα βγουν ημιμαθείς επαγγελματίες που μόνο η ανεργία θα είναι στο τσεπάκι τους;!
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και σε δύο ακόμη κρούσματα απίστευτης υποκρισίας. Το ένα προερχόμενο από μία κοπελίτσα, που δήθεν νοιάστηκε να "βοηθήσει" το Δημήτρη και με την οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα τα δικά της και του ξαδέρφου της υπήρξε ερωτευμένος ο Δημήτρης. Είναι εύλογο ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να διασταυρωθεί και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει πιστευτό, από τη στιγμή που όπως λένε όλες οι μαρτυρίες ο Δημήτρης ήταν πάρα πολύ κλειστός χαρακτήρας και δεν ανοιγόταν σε κανένα, πόσο μάλλον για ένα άκρως προσωπικό ζήτημα όπως για τα ερωτικά του! Ακόμα όμως και όντως να έχουν έτσι τα πράγματα δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί βγήκε η συγκεκριμένη κοπελίτσα σε ένα κυριακάτικο φύλλο με τις περισσότερες κυκλοφορίες για να δώσει "συνέντευξη". Μήπως ήθελαν να τσεκάρουμε το γούστο του Δημήτρη; Μήπως ήθελε να μας πει ότι δεν είχε ποτέ καμία σχέση μαζί του κι ότι πλέον είναι "διαθέσιμη"; Μήπως ήθελε να μας το παίξει "σωτήρας" που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έργο της; Ή μήπως τελικά το μόνο που την ένοιαξε είναι το πώς θα εκμεταλλευτεί την όλη κατάσταση και να μπορέσει να τρυπώσει στο χώρο της σόουμπιζ και να γίνει ένα ακόμη από τα υποψήφια "λαγουδάκια" του Θέμου; Γιατί αλλιώς δεν μπορεί να δικαιολογήσει κανείς το γεγονός ότι οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν ήταν από τις καλοκαιρινές της διακοπές φορώντας μπικίνι και γυαλιά ηλίου! Μήπως δεν είχε άλλες φωτογραφίες να δώσει στην εφημερίδα, ή μήπως δεν υπήρχε από την εφημερίδα διαθέσιμος φωτογράφος για μία πιο πρέπουσα στη μνήμη του Δημήτρη φωτογραφία;
Το άλλο κρούσμα απίστευτης υποκρισίας προήρθε -όπως χιλιάδες χρόνια μάς έχει συνηθίσει (!)- από το χώρο της Εκκλησίας. Τη μέρα της κηδείας του Δημήτρη -όπως ήταν αναμενόμενο- δεν δέχτηκαν να γίνει μία κανονική τελετή μέσα στην Εκκλησία, αλλά μία από αυτές τις άχαρες ξεπέτες που συνηθίζουν να κάνουν σε περιπτώσεις αυτοκτονιών, ή όταν κάποιος έχει παντρευτεί με πολιτικό γάμο. Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια έχουν παρανοήσει εντελώς το ρόλο τους! Εκμεταλλεύονται και καπηλεύονται το όνομα του Χριστού για να χτίσουν μία από τις μεγαλύτερες μπίζνες που υπάρχουν στην παγκόσμια ιστορία. Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια πού ήταν η Εκκλησία στα διάφορα κατά καιρούς προβλήματα του απλού λαού και με ποιό τρόπο στάθηκε δίπλα στα προβλήματά του; Έχουν ταυτίσει τον εαυτό τους με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και πιστεύουν ότι είναι οι μοναδικοί εκφραστές του Χριστού, που ως "γνήσιοι" αντιπρόσωποι του Θεού έχουν την ικανότητα να κρίνουν τί είναι σωστό και τί όχι! Τί είναι ηθικό και τί όχι! Ποιός έχει αμαρτήσει και ποιός όχι! Και ανάλογα με τα οικονομικά κυρίως συμφέροντά τους μοιράζουν "συγχωροχάρτια"! Ποτέ κανείς από όλους εμάς, τους εκτός της Εκκλησίας δεν κατάλαβε γιατί δεν ξυρίσατε μέχρι σήμερα περιπτώσεις όπως αυτή του Εφραίμ! Αν ξαναερχόταν ο Χριστός ένα από τα πρώτα πράγματα που θα ήθελε να κάνει θα ήταν να σας σκίσει τα ράσα και να σας ξυρίσει τους περισσότερους από όλους εσάς, γιατί όλα αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια, ένα πράγμα ζει και βασιλεύει. Ο απίστευτος φαρισαϊσμός σας κι η απίστευτου μεγέθους υποκρισία σας! Γιατί ποτέ δεν μάθατε να συγχωρείτε και να αγαπάτε τον εχθρό σας! Γιατί ποτέ δεν μάθατε να γυρίζετε και το άλλο μάγουλό σας όταν σας χαστουκίζουν! Το χειρότερο βέβαια είναι, γιατί ποτέ δεν καταλάβατε γιατί το έκανε Εκείνος!
Ας είναι! Τί κι αν δεν τιμήσατε τον Δημήτρη όπως θα άξιζε σε ένα αδύνατο, χαμένο τέκνο σας που παραστράτησε (και που είστε κι εσείς συνυπεύθυνοι που παραστράτησε); Σημασία έχει που ο Δημήτρης και η οικογένειά του (που τόσες μαλακίες έχουν ακούσει κι άλλες τόσες έχουν διαβάσει μέχρι σήμερα) βρήκαν μία θέση στις δικές μας προσευχές και μπορεί η Εκκλησία ΑΕ να μην έχει καρδιά, αλλά εμείς έχουμε και βρήκαν κι εκεί τη θέση τους.
UPDATE 27/4/09:
Νο 1: Το ανωτέρω κείμενο άρχισα να το γράφω στις 13/4/ 09, το μεγαλύτερο από αυτό γράφτηκε στις 18/4/09, ενώ χτες 26/4/09 γράφτηκαν τα τελευταία κομμάτια με την “κοπελίτσα” και την “Εκκλησία ΑΕ”, καθώς και έγιναν οι όποιες διορθώσεις προκειμένου να μην μείνει άλλο “στο συρτάρι” και να ανέβει στο ιστολόγιο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ως εκ τούτου παρέλειψα –δυστυχώς- να αναφερθώ στην άκρως αξιοπρεπή αντίδραση του πατέρα του σοβαρά τραυματία Δημήτρη Κοκκίνη. Μία τέτοια αξιοπρεπείς αντίδραση και θαυμαστή για την ψυχραιμία του μας κάνει όλους να ελπίζουμε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σε αυτή την ανθρωποφοβική κοινωνία ανοικτά μυαλά, με εγρήγορση στη σκέψη, που δεν αρκούνται μόνο στην επιφάνεια, αλλά βλέπουν την ουσία των πραγμάτων ανεξαρτήτως ακόμη κι από προσωπικούς συναισθηματισμούς.
Νο 2: Όταν αποφάσισα να γράψω για το άσχημο περιστατικό του Δημήτρη Πατμανίδη, ήθελα λόγω σεβασμού στο νεκρό, μα κυρίως στην οικογένειά του να μην ανεβάσω καμία φωτογραφία του, αλλά και να μην αναφέρω καν ούτε το επώνυμό του. Μετά όμως από σκέψη κατάλαβα ότι επειδή ούτως ή άλλως χτυπώντας το όνομά του “Δημήτρης Πατμανίδης” σε μία μηχανή αναζήτησης θα έβγαιναν κυρίως κείμενα αρνητικά προς το πρόσωπό του, με σχολιασμό κι ανάλυση “ελαφριά τη καρδία”, αποφάσισα να προσθέσω και το επώνυμό του στο ανωτέρω κείμενο, για να υπάρχει μεταξύ τόσων και τόσων μαλακισμένων, ακροδεξιών απόψεων και αυτή του BLOODY ROSE, η άλλη άποψη, η αιρετική!!!
Όλες αυτές τις μέρες, από εκείνη την Παρασκευή το απόγευμα που το έμαθα μέχρι αυτήν εδώ την ώρα που γράφω αυτό εδώ το κείμενο, άκουσα και διάβασα πολλές απόψεις για την περιπέτεια του Δημήτρη Πατμανίδη και τον ίδιο το Δημήτρη και πραγματικά δεν μπορώ να διακρίνω τί με σόκαρε περισσότερο! Η απελπισμένη κραυγή του Δημήτρη, μία λανθασμένη πράξη απόγνωσης, ή η απεγνωσμένη προσπάθεια κάποιων "καθώς πρέπει" γραβατωμένων να παρουσιάσουν την πράξη του απλώς σαν ένα αποτέλεσμα μιας ερωτικής απογοήτευσης. Και τί δεν είπαν! Ότι είναι ένα μεμονωμένο ξενόφερτο περιστατικό, ότι δεν μπόρεσε να διαχειριστεί μία ερωτική απογοήτευση, ότι...ότι...ότι... Μέχρι κι ότι γεννήθηκε άρρωστος, σχιζοφρένεια λέει...ξεχνώντας ότι κάθε ψυχή που γεννιέται είναι tabula rasa, ένας λευκός, κενός πίνακας πάνω στον οποίο γράφει ο καθένας μας τη δική του μαλακία! Κι είναι λέει επιστημονικώς τεκμηριωμένο ότι ο εγκέφαλος κάθε σχιζοφρενή έχει κάποια ειδική χημική σύνθεση κι έτσι γεννιέται! Το πόσο συχνά βέβαια η κάθε επιστημονική κοινότητα αλλάζει συμπεράσματα για όλες τις ανακαλύψεις της είναι γνωστό σε όλους μας και μάλιστα σε τέτοια συχνότητα που ανά εξάμηνο οι εφημερίδες μού λένε τη μία να περιορίσω τον καφέ και την αμέσως επόμενη ότι ο καφές είναι ευεργετικός. Ως εκ τούτου χεσμένη την έχω την όποια "επιστημονική" τηλεδιάγνωση! Και πόσο μάλλον μπορεί να γίνει μία τέτοια από άτομα που δεν είχαν την παραμικρή συζήτηση μαζί του! Δεν τον συνάντησαν και δεν κουβέντιασαν ποτέ μαζί του! Αλήθεια, αν γεννήθηκε ως ένας επικίνδυνος σχιζοφρενής, γιατί τότε δεν τον πετάξαμε στον Καιάδα ως άλλοι Σπαρτιάτες, ή γιατί δεν τον σφάξαμε στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του ως άλλος Ηρώδης;
Αλλά τί μπορούν να καταλάβουν όλοι αυτοί οι βολεμένοι, γραβατωμένοι υποκριτές! 2000 χρόνια μετά κι ο φαρισαϊσμός ζει και βασιλεύει! Σε όλους αυτούς τί λέει το μαύρο φόντο της απέραντης θλίψης και μοναξιάς με τα σκουροκόκκινα ματωμένα γράμματα του αβάσταχτου πόνου; Τίποτα! Το απόλυτο τίποτα! "Βολευτές" που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν μία δικαιολογία προκειμένου να δικαιολογήσουν την απόλυτη ανυπαρξία τους. Όλοι επικεντρώθηκαν στην τελευταία πρόταση του κειμένου του: "Δεν έχω γνωρίσει παρά ένα άτομο που να αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία πίστευα πως είχα ερωτευτεί. Νιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ό,τι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα" , γιατί έτσι τους συνέφερε να το παρουσιάσουν, ως μία ερωτική απογοήτευση. Όμως η αλήθεια κρύβεται μερικές προτάσεις παραπάνω: "Για τους περισσότερους από εσάς μπορεί να ακούγομαι παρανοϊκός, εγκληματίας, ή δολοφόνος... Κάνετε λάθος, εσείς είστε τα νοητικώς στερημένα, θρασύδειλα, εγκληματικά καθάρματα, που βρίζουν υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, της ιδιότητας του καθηγητή, ή των πολυάριθμων παρεών. Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. Σας τα επιστρέφω...".
Γόνος μεταναστών, των λεγόμενων υποκριτικά "ομογενών" παλινοστούντων, Ελλήνων των παραλίων του Εύξεινου Πόντου, τους οποίους -όπως και άλλων Ελληνικών μειονοτήτων πχ. Βορειοηπειρωτών, ή Ελλήνων της Πόλης και της Μικράς Ασίας- όποτε μας συμφέρει τους θεωρούμε Έλληνες κι όποτε μας συμφέρει -τις περισσότερες δηλαδή!- τους θεωρούμε αλλοδαπούς! Βλέπεις φταίει και το όνομα. Σε έλεγαν Δημήτρη κι όχι Κάχι και δεν κέρδισες ποτέ σου ένα ολυμπιακό μετάλλιο! Τελικά η "Dream Team" της άρσης βαρών ήταν ελληνική, ή αλβανογεωργιανή; Όχι, όχι! Δεν πρέπει να γίνομαι κακός. Άλλωστε εμείς οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων ήμασταν πάντα φιλόξενοι και ποτέ ρατσιστές! Αντισταθήκαμε και στον Χίτλερ. Απλώς ως γνήσιοι απόγονοί τους θέλαμε να δημιουργήσουμε μία νέα τάξη ειλώτων, δηλαδή δούλων με κάποια αυξημένα δικαιώματα!
Σε μία κοινωνία που φοβόμαστε να δώσουμε το χέρι μας σε κάποιον από "αυτούς" λες κι έχουν λέπρα και θα μας κολλήσουν, σε μία κοινωνία που δεν δεχόμαστε κάποιος δήμαρχος να διορίζει ομογενείς κι αλλοδαπούς, σε μια κοινωνία που θεωρούμε ιερή προσβολή να σηκώσει την Ελληνική σημαία κάποιος αλλοδαπός (σε εκδηλώσεις που θυμίζουν πολύ την επταετία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που θα έπρεπε να επανέλθω κάποια άλλη στιγμή!), σε μία κοινωνία που μέχρι και τις καταλήψεις στα σχολεία έχουμε ρίξει τις ευθύνες στους αλλοδαπούς, ότι αυτοί τις υποκινούν (ναι, αυτό το άκουσα τελευταία και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο!...γιατί το '91, που είναι η δική μου γενιά, δεν υπήρχαν πολλοί αλλοδαποί), σε μια τέτοια κοινωνία λοιπόν, που όχι ρε παιδάκι μου, δεν είμαστε ρατσιστές, απλώς θέλουμε με κάποιο τρόπο να τους εξαφανίσουμε και να τους κάνουμε σαπούνια (!), μία ευαίσθητη ψυχή που γνώρισε καλά την απαξίωση, την περιθωριοποίηση, τον άκρατο εκμηδενισμό της αξίας της προσωπικότητάς του, ένα νέος άνθρωπος που βρισκόταν στην ευαίσθητη περίοδο της μετεφηβικής ηλικίας δεν άντεξε και ξέσπασε!
Επιδεικνύοντας ξεδιάντροπα λοιπόν μία τέτοια ρατσιστική συμπεριφορά, δημιουργήσαμε χιλιάδες μικρούς Αδόλφους που πολεμούν με όλη τους τη δύναμη κάθε διαφορετικό στοιχείο, τους ίδιους τους συμμαθητές τους! Πρώτοι ένοχοι, ηθικοί αυτουργοί οι κηδεμόνες όλων των συμμαθητών του Δημήτρη που μέρα με τη μέρα δημιούργησαν αυτούς τους μικρούς Αδόλφους, οι οποίοι αργότερα όσο κι αν προσπάθησαν να το παίξουν φίλοι του, δεν τους βγήκε, γιατί η υποκρισία φαίνεται. Το ότι ήταν ομογενής τούς έκανε να ξεκινήσουν τα πρώτα πειράγματα. Πείραγμα, στο πείραγμα και σιγά-σιγά ο Δημήτρης άρχισε να "φορτώνει", που κάποια μέρα πρέπει να ξέσπασε με κάποιο χαρακτηριστικό τρόπο που σας έκανε να γελάσετε, να τον χαρακτηρίσετε "μυγιάγγιχτο" και να προσπαθήσετε να επαναλάβετε το μαλακισμένο χαβαλέ σας πάνω του. Και κάθε φορά όλο και πιο έντονα. Αυτή η μαλακισμένη συμπεριφορά δεν υπήρχε μόνο από την πλευρά των συμμαθητών του Δημήτρη, αλλά κι από την πλευρά των καθηγητών είτε βγάζοντας ως μόνιμο ένοχο στους διάφορους καβγάδες το Δημήτρη, είτε πειράζοντάς τον και οι ίδιοι με ειρωνικά σχόλια, μειώνοντάς τον και προσβάλλοντάς τον μέσα στην τάξη μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του. Μη μου πεις ότι έπεσα έξω κι έχασα το κληρονομικό μου χάρισμα, γιατί εμείς οι άνθρωποι του περιθωρίου καταλαβαίνουμε πολύ καλά τί έγινε, τί γίνεται, καθώς και τις ανεξίτηλες χαραματιές στην ψυχή του ο ένας του άλλου. Θα μπορούσα κάλλιστα να ήμουν στη θέση του και να είχα αντιδράσει παρόμοια, ή ανάλογα, αν είχα ζήσει τη δική μου ιστορία σε πιο έντονο βαθμό και σε πιο μακροχρόνια περίοδο.
Βέβαια, το πρόβλημα του ρατσισμού είναι το ένα σκέλος. Το άλλο είναι τί του πρόσφερε αυτή η εδώ η κοινωνία που ζούσε και μεγάλωνε. Τί προσφέρει το κράτος στον κάθε νέο και νέα τούτης εδώ της χώρας.
Αλήθεια όλοι εμείς οι ενήλικες, οι "σοφοί" της χώρας πόσο συχνά μας προβληματίζει το γεγονός ότι το σχολείο πέρα από παρωχημένες γνώσεις το μόνο που κάνει είναι να μετατρέπει τη ζωή των παιδιών μας σε μίζερη, βαρετή και άκρως πληκτική; Ξεχάσαμε πως νοιώθαμε! Πόσο γρήγορα ξεχνάμε; Αλήθεια πόσο μας έχουν προβληματίσει στατιστικές που αναφέρουν ως υψηλά τα ποσοστά καταθλιπτικών εφήβων; Και είναι λογικό, μιας και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα το μόνο που κάνει είναι να σε μαθαίνει πως 1+1=2 και τίποτα περισσότερο! Κι όμως δεν πρέπει να θέλουμε τα περισσότερα για τα παιδιά μας; Ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προβάλει στο κάθε παιδί μας τις ικανότητές του, να τις αναπτύσσει στο μεγαλύτερο δυνατόν βαθμό.
Ο Δημήτρης κι ο κάθε Δημήτρης που 'χει όνειρα για τον εαυτό του, θέλει να ασχοληθεί με αυτά, να πάρει γνώσεις σχετικές με αυτά, να αναπτύξει τις ικανότητές του πάνω σε αυτά, και εν τέλει να προσπαθήσει να ασχοληθεί με αυτά, να του δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθεί με αυτά.
Αλήθεια, το σύγχρονο εκπαιδευτικό μας σύστημα τί ευκαιρίες δίνει στον Δημήτρη και τον κάθε Δημήτρη τούτης εδώ της χώρας; Με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα μεγάλο ποσοστό των παιδιών μας, είτε επειδή δεν πέρασε σε κάποια σχολή της αρεσκείας του, είτε γιατί δεν πέρασε καθόλου αναγκάζεται να καταφύγει είτε σε ιδιωτικές σχολές, είτε στο εξωτερικό για να σπουδάσει αυτό που γουστάρει και να προσπαθήσει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Όσοι λοιπόν δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε κάποια σχολή του εξωτερικού για να σπουδάσουν, πηγαίνουν είτε σε κάποιο κολέγιο αυτά που είναι εντός, εκτός κι επί ταυτά (!), είτε σε κάποιο ΙΕΚ, είτε σε κάτι σαν αυτό που πήγαινε ο Δημήτρης μια σχολή του ΟΑΕΔ. Το τί αποκομίζουν σε γνώσεις αυτά τα παιδιά από όλες αυτές τις λύσεις ανάγκης, το αν αργότερα τους βοηθούν, ή όχι για την επαγγελματική τους εξέλιξη ουδείς ποτέ αναρωτήθηκε, κανέναν δεν ένοιαξε όλα αυτά τα χρόνια. Όλες αυτές οι λύσεις το μόνο που προσφέρουν είναι μία μίνι, συμπυκνωμένη γνώση (όπως το συμπυκνωμένο γάλα! μία ιδέα!), ποτέ επαρκώς αναπτυγμένη σε βάθος και ποτέ επαρκώς εξασκημένη στην πράξη. Κι αν σού είναι γραφτό να πας σε κάποια εντελώς ανοργάνωτη σχολή, στην οποία η μοναδική αίθουσα υπολογιστών έχει τεχνικά προβλήματα πολύ συχνά, και τα μαθήματα αναγκάζονται για ολόκληρες εβδομάδες να ακυρώνονται, χωρίς ποτέ να αναπληρώνονται, τότε πολύ απλά την έκατσες! Μέσα από τέτοιες πρόχειρες λύσεις που το μόνο που κάνουν είναι να σου απομυζούν τα χρήματά σου, το χρόνο σου, αλλά και την ψυχική σου ηρεμία και να σου σπάνε τα νεύρα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να βγεις ένας ημιμαθής επαγγελματίας που αναγκάζεσαι να δεχθείς μια εργασία με τις όποιες οικονομικές απολαβές και τις όποιες συνθήκες, μόνο και μόνο για να έχεις μία δουλειά, ένα μισθό, ένα κάποιο εισόδημα. Όχι τίποτα σπουδαίο, απλώς να βγάζεις τα τσιγάρα, που σού έμαθε αυτή η γαμημένη κοινωνία να καπνίζεις προκειμένου να ξεπεράσεις τις δύσκολες, καταθλιπτικές σου στιγμές! Κι αναρωτιέμαι, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, τί σας έκανε αγαπητοί "βολευτές" μου όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να μην μπορέσετε να ολοκληρώσετε μία ιδέα του Γέρου της Δημοκρατίας, του Γεωργίου Παπανδρέου για δωρεάν δημόσια παιδεία και ίσες και ίδιες ευκαιρίες προς κάθε κάτοικο αυτής εδώ της χώρας;!!! Γιατί θα πρέπει τα παιδιά μας να εξακολουθούν να σπουδάζουν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα (ο Θεός να τα κάνει!) από τα οποία θα βγουν ημιμαθείς επαγγελματίες που μόνο η ανεργία θα είναι στο τσεπάκι τους;!
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και σε δύο ακόμη κρούσματα απίστευτης υποκρισίας. Το ένα προερχόμενο από μία κοπελίτσα, που δήθεν νοιάστηκε να "βοηθήσει" το Δημήτρη και με την οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα τα δικά της και του ξαδέρφου της υπήρξε ερωτευμένος ο Δημήτρης. Είναι εύλογο ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να διασταυρωθεί και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει πιστευτό, από τη στιγμή που όπως λένε όλες οι μαρτυρίες ο Δημήτρης ήταν πάρα πολύ κλειστός χαρακτήρας και δεν ανοιγόταν σε κανένα, πόσο μάλλον για ένα άκρως προσωπικό ζήτημα όπως για τα ερωτικά του! Ακόμα όμως και όντως να έχουν έτσι τα πράγματα δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί βγήκε η συγκεκριμένη κοπελίτσα σε ένα κυριακάτικο φύλλο με τις περισσότερες κυκλοφορίες για να δώσει "συνέντευξη". Μήπως ήθελαν να τσεκάρουμε το γούστο του Δημήτρη; Μήπως ήθελε να μας πει ότι δεν είχε ποτέ καμία σχέση μαζί του κι ότι πλέον είναι "διαθέσιμη"; Μήπως ήθελε να μας το παίξει "σωτήρας" που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έργο της; Ή μήπως τελικά το μόνο που την ένοιαξε είναι το πώς θα εκμεταλλευτεί την όλη κατάσταση και να μπορέσει να τρυπώσει στο χώρο της σόουμπιζ και να γίνει ένα ακόμη από τα υποψήφια "λαγουδάκια" του Θέμου; Γιατί αλλιώς δεν μπορεί να δικαιολογήσει κανείς το γεγονός ότι οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν ήταν από τις καλοκαιρινές της διακοπές φορώντας μπικίνι και γυαλιά ηλίου! Μήπως δεν είχε άλλες φωτογραφίες να δώσει στην εφημερίδα, ή μήπως δεν υπήρχε από την εφημερίδα διαθέσιμος φωτογράφος για μία πιο πρέπουσα στη μνήμη του Δημήτρη φωτογραφία;
Το άλλο κρούσμα απίστευτης υποκρισίας προήρθε -όπως χιλιάδες χρόνια μάς έχει συνηθίσει (!)- από το χώρο της Εκκλησίας. Τη μέρα της κηδείας του Δημήτρη -όπως ήταν αναμενόμενο- δεν δέχτηκαν να γίνει μία κανονική τελετή μέσα στην Εκκλησία, αλλά μία από αυτές τις άχαρες ξεπέτες που συνηθίζουν να κάνουν σε περιπτώσεις αυτοκτονιών, ή όταν κάποιος έχει παντρευτεί με πολιτικό γάμο. Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια έχουν παρανοήσει εντελώς το ρόλο τους! Εκμεταλλεύονται και καπηλεύονται το όνομα του Χριστού για να χτίσουν μία από τις μεγαλύτερες μπίζνες που υπάρχουν στην παγκόσμια ιστορία. Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια πού ήταν η Εκκλησία στα διάφορα κατά καιρούς προβλήματα του απλού λαού και με ποιό τρόπο στάθηκε δίπλα στα προβλήματά του; Έχουν ταυτίσει τον εαυτό τους με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και πιστεύουν ότι είναι οι μοναδικοί εκφραστές του Χριστού, που ως "γνήσιοι" αντιπρόσωποι του Θεού έχουν την ικανότητα να κρίνουν τί είναι σωστό και τί όχι! Τί είναι ηθικό και τί όχι! Ποιός έχει αμαρτήσει και ποιός όχι! Και ανάλογα με τα οικονομικά κυρίως συμφέροντά τους μοιράζουν "συγχωροχάρτια"! Ποτέ κανείς από όλους εμάς, τους εκτός της Εκκλησίας δεν κατάλαβε γιατί δεν ξυρίσατε μέχρι σήμερα περιπτώσεις όπως αυτή του Εφραίμ! Αν ξαναερχόταν ο Χριστός ένα από τα πρώτα πράγματα που θα ήθελε να κάνει θα ήταν να σας σκίσει τα ράσα και να σας ξυρίσει τους περισσότερους από όλους εσάς, γιατί όλα αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια, ένα πράγμα ζει και βασιλεύει. Ο απίστευτος φαρισαϊσμός σας κι η απίστευτου μεγέθους υποκρισία σας! Γιατί ποτέ δεν μάθατε να συγχωρείτε και να αγαπάτε τον εχθρό σας! Γιατί ποτέ δεν μάθατε να γυρίζετε και το άλλο μάγουλό σας όταν σας χαστουκίζουν! Το χειρότερο βέβαια είναι, γιατί ποτέ δεν καταλάβατε γιατί το έκανε Εκείνος!
Ας είναι! Τί κι αν δεν τιμήσατε τον Δημήτρη όπως θα άξιζε σε ένα αδύνατο, χαμένο τέκνο σας που παραστράτησε (και που είστε κι εσείς συνυπεύθυνοι που παραστράτησε); Σημασία έχει που ο Δημήτρης και η οικογένειά του (που τόσες μαλακίες έχουν ακούσει κι άλλες τόσες έχουν διαβάσει μέχρι σήμερα) βρήκαν μία θέση στις δικές μας προσευχές και μπορεί η Εκκλησία ΑΕ να μην έχει καρδιά, αλλά εμείς έχουμε και βρήκαν κι εκεί τη θέση τους.
UPDATE 27/4/09:
Νο 1: Το ανωτέρω κείμενο άρχισα να το γράφω στις 13/4/ 09, το μεγαλύτερο από αυτό γράφτηκε στις 18/4/09, ενώ χτες 26/4/09 γράφτηκαν τα τελευταία κομμάτια με την “κοπελίτσα” και την “Εκκλησία ΑΕ”, καθώς και έγιναν οι όποιες διορθώσεις προκειμένου να μην μείνει άλλο “στο συρτάρι” και να ανέβει στο ιστολόγιο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ως εκ τούτου παρέλειψα –δυστυχώς- να αναφερθώ στην άκρως αξιοπρεπή αντίδραση του πατέρα του σοβαρά τραυματία Δημήτρη Κοκκίνη. Μία τέτοια αξιοπρεπείς αντίδραση και θαυμαστή για την ψυχραιμία του μας κάνει όλους να ελπίζουμε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σε αυτή την ανθρωποφοβική κοινωνία ανοικτά μυαλά, με εγρήγορση στη σκέψη, που δεν αρκούνται μόνο στην επιφάνεια, αλλά βλέπουν την ουσία των πραγμάτων ανεξαρτήτως ακόμη κι από προσωπικούς συναισθηματισμούς.
Νο 2: Όταν αποφάσισα να γράψω για το άσχημο περιστατικό του Δημήτρη Πατμανίδη, ήθελα λόγω σεβασμού στο νεκρό, μα κυρίως στην οικογένειά του να μην ανεβάσω καμία φωτογραφία του, αλλά και να μην αναφέρω καν ούτε το επώνυμό του. Μετά όμως από σκέψη κατάλαβα ότι επειδή ούτως ή άλλως χτυπώντας το όνομά του “Δημήτρης Πατμανίδης” σε μία μηχανή αναζήτησης θα έβγαιναν κυρίως κείμενα αρνητικά προς το πρόσωπό του, με σχολιασμό κι ανάλυση “ελαφριά τη καρδία”, αποφάσισα να προσθέσω και το επώνυμό του στο ανωτέρω κείμενο, για να υπάρχει μεταξύ τόσων και τόσων μαλακισμένων, ακροδεξιών απόψεων και αυτή του BLOODY ROSE, η άλλη άποψη, η αιρετική!!!
Ετικέτες Για Τους Bloody Roses
2 Comments:
ως χοντρη-παιδι χωρισμενων-τσουλακι της γειτονιας-χεβιμεταλου-ανυπαντρη στα 42 μου-κι αυτες ειναι μονο ΜΕΡΙΚΕΣ απο τις ετικετες που εχω-καταλαβαινω ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!
Κι αυτα που γραφεις κι αυτα που ενιωσε...μια ζωη να παλευω να με αποδεχτουν και να τρωω πορτα γιατι π.χ. ημουν η κορη της χωρισμενης.
Οταν ομως αφηνα να αντιγραφουν απο την κολλα μου επαυα να ειμαι το φυτο,το σπασικλακι,ο ξερολας,γινομουν το γαμω τα παιδια.
Γι'αυτο απο καποια στιγμη κι επειτα ο περιγυρος μου ειχε μονο κατοικους Εξαρχειων,Πλατειας Μεμου-και ξερω οτι καταλαβαινεις τι εννοω-Τρουμπας και λοιπα...γιατι εκει ηταν αρκετο το γεια.
Νομίζω Ευάκι ότι αν βάλουμε κάτω τους "τίτλους" μας, πολύ φοβάμαι ότι μάλλον σου ρίχνω στ' αυτιά, έτσι; καθώς έχω πιο διευρυμένη γκάμα από σένα των κατά καιρούς επιθετικών προσδιοριαμών και διαφόρων ταμπελών μου κι όχι πάντα από ξένους, αλλά κι από πιο κοντινούς μου ανθρώπους (φαινομενικά τουλάχιστον!).
Έτσι λοιπόν έχω κατά καιρούς υπάρξει από χασικλής έως το πουστράκι που θα ήθελε να αλλάξει φύλο. Μικρότερος νευρίαζα σε ό,τι μαλακία έφτανε στ' αυτιά μου που αφορούσε εμένα. Αλλά λίγο μετά την εφηβεία μου γύρω στα 19-20 και μέχρι σήμερα έχω πάθει τέτοια ανοσία σε Ο,ΤΙ μπορεί να λεχθεί για μένα, που αδιαφορώ πλήρως, δεν μπαίνω καν στον κόπω να απαντήσω, ή να σχολιάσω το οτιδήποτε. Ο Μπαινάκης κι ο Βγαινάκης, στα παπάρια μου!
Αν παρατηρήσεις άλλωστε, όλοι αυτοί που έχουν την ευκολία να μας κοτσάρουν κι από μία ταμπέλα είναι οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να έχουν άποψη για μας, συνήθως είναι εκείνοι που μας γνωρίζουν (ή έχουν μπει στον κόπο να μας γνωρίσουν) λιγότερο από όλους.
Ίσως βέβαια κι η κάθε ταμπέλα που κατά καιρούς σου κοτσάρουν να προέρχεται κι από μία φοβία που έχουν προς εμάς. Έτσι πχ. αν κάποιος φοβάται ότι κάποια στιγμή θα έχεις σχέση με την κόρη του και δεν θα ήθελε ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο, ούτε στους πιο χειρότερους εφιάλτες του, τότε ίσως να αισθάνεται πιο "ασφαλής" αν πιστέψει ότι είσαι ένα "πουστράκι". Άλλο θέμα αν την συγκεκριμένη περίοδο που σού κοτσάρει τη ταμπέλα, εσύ έχεις ήδη κάνει τη χειρότερη φοβία του πραγματικότητα!
(Εννοείται όχι απο εκδικητικότητα προς τον "ετικετογράφο", αλλά γιατί γούσταρα κι ήμουν ερωτευμένος με την κόρη του.)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home