Je suis ... Hypocrite!

Δεν έχουν περάσει παρά μόνο 5 εβδομάδες από την ιστορική στιγμή για την παγκόσμια υποκριτική τέχνη της 11ης Ιανουαρίου 2015 κατά την οποία μαζεύτηκαν όλοι οι ηγέτες τις Ευρώπης καθώς και άλλων χωρών του κόσμου για να μας επιδείξουν την "ευαισθησία" τους απέναντι στη μισαλλοδοξία και την ελευθερία του τύπου. Όμως απ' ό,τι φαίνεται δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα δείγμα της υποκρισίας που διακατέχει τους ηγέτες του κόσμου και γενικότερα κάθε ατόμου που διαθέτει στα χέρια του εξουσία. 

Έτσι λοιπόν, πολύ γρήγορα ξέχασαν κάποιοι -εντός κι εκτός Ελλάδας- τη μαζική δολοφονία στο Γαλλικό σατιρικό περιοδικό “CHARLIE HEBDO” και τον μετέπειτα γεμάτο υποκρισία παπαγαλισμό τους με το σύνθημα “Je suis Charlie”(!) και άρχισαν να επιτίθενται στον σκιτσογράφο της εφημερίδας "ΑΥΓΗ" Τάσο Αναστασίου για το ακόλουθο σκίτσο του.

Αδυνατώ να καταλάβω τί ακριβώς τους πείραξε; Είναι μήπως ψέματα ότι η πολιτική που έχει επιβάλλει η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει φέρει ως αποτέλεσμα την απόλυτη εξαθλίωση των κατοίκων αυτής της χώρας; 

 Νομίζουν βέβαια εκεί απάνω στο βορρά ότι η δημοσιογραφία και η σάτιρα πρέπει να λειτουργούν το ίδιο σάπια, έρποντας και γλείφοντας όπως συνηθίζουν να κάνουν τα ΜΜΕ που “ταΐζουν” οι ίδιοι!!! 

Και καλά στους εκτός Ελλάδος, αλλά να έχουμε κι αντιδράσεις και από εντός Ελλάδος; Καλά κύριοι, πού ακριβώς μένετε; Αφήστε για λίγο τα βόρεια προάστια και τις πισίνες σας και κάντε και καμιά βόλτα στα προάστια της εξαθλίωσης! Ίσως τότε δείτε εικόνες που σας θυμίσουν ιστορίες που σας έχουν διηγηθεί οι γονείς σας. Εικόνες απόλυτης εξαθλίωσης! 

Παρόλο που το ανωτέρω σκίτσο μόνο γέλιο δεν βγάζει, αλλά πίκρα, προσωπικά διαφωνώ ότι ένα τραγικό γεγονός δεν θα έπρεπε κανείς να το επεξεργάζεται μέσα από την τέχνη της σάτιρας. Η σάτιρα δεν βγάζει πάντα χιούμορ με σκοπό το γέλιο και την ανακούφιση της ψυχής μας από τις άσχημες καταστάσεις της επικαιρότητας, αλλά πολλές φορές αντί για γέλιο αποσκοπεί σε έντονο προβληματισμό για να μην ξαναζήσουμε ένα άσχημο γεγονός του παρελθόντος. Έναν έντονο προβληματισμό που το μόνο που σού βγάζει είναι ένα πικρό μειδίαμα. 

Αν θέλετε κάποιοι να στήσετε τον Τάσο Αναστασίου στα 5 μέτρα, δήθεν για λόγους ιδεολογίας, θα πρέπει πρώτα να στήσετε τον Charlie Chaplin και το Θανάση Βέγγο! Δεν κάνανε τίποτα λιγότερο από τον Αναστασίου στις ταινίες τους “Ο Μεγάλος Δικτάτωρ” για τον Chaplin και ένα σωρό ταινίες για το Βέγγο, όπως μεταξύ άλλων “Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;” του 1971, “Ψηλά Τα Χέρια Χίτλερ”, ή την αγαπημένη μου “Το μεγάλο κανόνι” του 1981. Ο Βέγγος δεν ασχολήθηκε ποτέ με το δράμα, όπως έκανε ο Φώσκολος. Αλλά βέβαια αυτές δεν ήταν ταινίες για να ξεκαρδιστείς στο γέλιο, όπως μας είχε συνηθίσει με άλλες, αλλά μέσα από την εύθυμη διάθεση προσπαθούσε να προβληματίσει τον θεατή, έτσι ώστε να αποφύγουμε να ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις. 

Αλήθεια, πότε ακριβώς το θέμα του ναζισμού κάνει τζιζ για σάτιρα και εύθυμη διάθεση και πότε όχι; 

Η υποκρισία στο αποκορύφωμα!

Πηγές Ρεπορτάζ-Σκίτσου:

http://www.avgi.gr/article/5316020/antidrasi-soimple-gia-geloiografia-tis-augis-

http://www.avgi.gr/article/5302651/epistoli-tis-israilitikis-koinotitas-athinon