Τις
τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε στα
δελτία αποχαύνωσης το πόσο μεγάλο κακό
προκαλούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις
των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής
Μεταφοράς και ειδικότερα του Μετρό. Από
τα εξήντα λεπτά “ενημέρωσης” που μας
προσφέρουν, τουλάχιστον στο 1/3 της
διάρκειας της, δηλαδή περί τα είκοσι
λεπτά αναλώνονται δείχνοντάς μας
“καταταλαιπωρημένους” πολίτες που
προσπαθούν να πάνε στις δουλειές τους
και που μοναδικό εμπόδιο στην επίτευξη
αυτού του στόχου τους δεν είναι άλλο
από τους “τεμπέληδες”, δημόσιους
υπαλλήλους των αστικών συγκοινωνιών
που το μόνο που τους νοιάζει είναι μη
χάσουν τα “συντεχνιακά” τους κεκτημένα
δικαιώματα.
Αναρωτιέμαι
υπάρχει ένας γαμημένος δημοσιογράφος
να ασχοληθεί ποτέ μαζί μου, με τα δικά
μου προβλήματα;
Προβληματίστηκε
ποτέ κανένα γαμημένο λαμόγιο της
δημοσιογραφίας για ποιον πραγματικά
γαμημένο λόγο υπάρχει η λεγόμενη
“εισιτηριοδιαφυγή”;;;
Διερωτήθηκε
ποτέ κανένας εγκέφαλος των τηλεοπτικών
πάνελ πώς ξαφνικά αυξήθηκαν οι πωλήσεις
ποδηλάτων στην Αθήνα (και την Ελλάδα
γενικότερα, αλλά ειδικά στην Αθήνα);
Πώς; Έτσι ξαφνικά γίναμε όλοι οικολόγοι;
Μας πιάσανε οι ευαισθησίες μας για το
περιβάλλον;
Κύριοι, αστικές
συγκοινωνίες με εισιτήριο 1,40 Ευρώ
γίνονται αυτομάτως απαγορευτικές!
Αλήθεια, ποιος μεγαλοδημοσιογράφος ή
πολιτικάντης της κακιάς ώρας έχει την
ψευδαίσθηση ότι εμένα μου περισσεύουν
να δίνω καθημερινά για εισιτήρια 2,80
Ευρώ, ήτοι 2,80x22
(εργάσιμες ημέρες)=61,60 Ευρώ το μήνα x11
(μήνες το χρόνο, σε περίπτωση που
μπορείς να πάρεις όλη την άδειά σου και
να μην στην εξοφλήσει “μαύρη”)=677,60 Ευρώ
το χρόνο.
Δηλαδή
περίπου ένα μισθό καλείσαι να σκάσεις
για να πας στη δουλειά σου κι αυτά μόνο
σε περίπτωση που σου αρκούν δύο εισιτήρια
ημερησίως, γιατί υπάρχουν πολλοί
εργαζόμενοι που το δρομολόγιό τους
είναι μεγαλύτερης διάρκειας της 1,5 ώρας
από την πρώτη επικύρωση του εισιτηρίου.
Στην
εποχή του μνημονίου, των περικοπών, των
μειώσεων των εισοδημάτων και των αυξήσεων
της φορολογίας, των μετατάξεων, των απολύσεων και της
εκ περιτροπής “φυτοζωίας” δεν υπάρχουν
περιθώρια για τέτοιου είδους “σπατάλες”,
ιδιαίτερα εάν στην οικογένειά σου έχεις
από ένα τουλάχιστον άνεργο, ή υπάρχουν
σοβαροί λόγοι να αναμένεις στις επόμενες
μέρες, εβδομάδες, ή μήνες να χτυπήσει
και τη δική σου πόρτα η ανεργία κι όχι
μόνο σε ένα μέλος της οικογένειάς σου,
αλλά σε κάθε εργαζόμενο συγγενή σου και
μάλιστα μέχρι του σημείου επτά άτομα
να συντηρούνται από μία σύνταξη. Έτσι
μοναδική λύση στο ολοένα και αυξανόμενο
κρατικό νταβατζιλίκι δεν είναι άλλο
από το “2 Peugeot”,
ή η αγορά ποδηλάτου.
Ναι,
κύριοι με τις παχυλές βουλευτικές
αποζημιώσεις, τους υπουργικούς μισθούς
και τα μεγάλα συμβόλαια των τηλεοπτικών “κλόουν”, εγώ είμαι η “εισιτηριοδιαφυγή”!
Εγώ και μερικές χιλιάδες ακόμη κόσμου στα όρια της εξαθλίωσης! Και όχι,
700 ευρώ το χρόνο να δώσετε εσείς για να
πάτε στη δουλειά σας, εμένα δεν μου
περισσεύουν! Και δεν μου περισσεύουν
καιρό τώρα! Αλλά ενάμιση χρόνο τώρα που
κάνω έξι χιλιόμετρα κάθε μέρα, τρία στο “πήγαινε” και άλλα τρία στο “έλα”, ανεξαρτήτως
καιρικών συνθηκών, διάθεσης, υγείας, ή
καθυστέρησης δεν βρέθηκε κανένας
μεγαλοδημοσιογράφος να με ρωτήσει ποια
είναι τα δικά μου προβλήματα!
Αλλά
είναι δύσκολο τα δικά μου προβλήματα
να “χωρέσουν” στα δελτία ειδήσεων
λαμογιών που πέρα από τα πολυτελή αμάξια
τους δεν τους ενδιαφέρει τί προβλήματα
υπάρχουν, γιατί τα τζάμια των χλιδάτων
αυτοκινήτων τους είναι πάντα φιμέ, για
να μην τους αναγνωρίζουν οι “κοινοί
θνητοί” και τους γιουχάρουν! Κι έτσι
δυσκολεύονται να δουν ανθρώπους κάτω
από το όριο της φτώχειας, εξαθλιωμένους
ηλικιωμένους, ή ακόμη και γονείς στην
πιο παραγωγική τους ηλικία χωμένους μες στους
κάδους των σκουπιδιών σαν να σερβίρονται
σε σάλαντ μπαρ φαστφουντάδικου με τα
μικρά παιδιά τους να περιμένουν
υπομονετικά να τελειώσει η “ψαριά”
του γονιούς τους.
Τί
είπες Πρετεντέρη; Δεν μου φταίει η Τρέμη
ή ο Τσίμας για το ότι έχασα τη δουλειά
μου;
Ποιος
διαμορφώνει την “κοινή γνώμη” βγάζοντας
κυβερνήσεις-“σκυλάκια” προς τα αφεντικά
σου; Εγώ ή εσείς;
Γιάννη
Πρετεντέρη, ποιος εκβιάζει κυβερνήσεις,
πολιτικά κόμματα και πολιτικούς τις
σπάνιες περιπτώσεις -συνήθως περιστασιακά-
όταν αυτοί παίρνουν μέτρα ενάντια στα
συμφέροντα των αφεντικών σου, ή όταν
δίνουν “δουλίτσες” σε ανταγωνιστές
των αφεντικών σου; Εγώ ή εσείς;
Ποιος
συντέλεσε στην επιβολή μνημονιακών
πολιτικών; Εγώ ή εσείς;
Η
γελοιότητα της χειραγώγησης της “κοινής
γνώμης” προσπαθώντας να αλλοιώσετε
την πραγματικότητα, ή να περάσετε στα
ψιλά ειδήσεις “επικίνδυνες” προς το
καθεστώς που εξακολουθεί να συντηρεί
τα χρεωκοπημένα Μέσα Εξημέρωσης που
υπηρετείτε έχει ξεπεράσει κάθε όριο,
μέχρι που καταντήσατε να παίζετε από
τα “έγκυρα” δελτία σας αλλοιωμένα
βίντεο ξεχνώντας να κάνετε αυτό που
μαθαίνει κάθε πρωτοετής φοιτητής και
του τελευταίου ΙΕΚ δημοσιογραφίας,
δηλαδή να διασταυρώσετε την είδηση!
Προχτές
η Μαρία Χούκλη, αφού έκραζε επί τουλάχιστον
είκοσι λεπτά τους απεργούς υπαλλήλους
του Μετρό, εκεί λίγο πριν το τέλος του
δελτίου ξεπέταξε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα
την εξέγερση στην Αίγυπτο απνευστί! Για
να περάσει στη συνέχεια σε μία lifestyle
είδηση που διάρκεσε τουλάχιστον διπλάσια
δευτερόλεπτα από εκείνη της Αιγύπτου.
Και μάλιστα τόσο απνευστί που φοβήθηκα
μη μας μείνει η “αγαπημένη” των
τηλεθεατών newscaster και
παρουσιάστρια εκείνου του εξαιρετικά
“εξημερωτικού” ντοκιμαντέρ που έπαιξε
παραμονές εκλογών περί επιστροφής στη
δραχμή. Κι αν μας μείνει, ποιος θα μας
κάνει μετά τόσο “εξημερωτικά”
ντοκιμαντέρ, οεο;
Μα,
καλά τόσο πολύ φοβάστε μην ξεσηκωθεί ο
λαός στους δρόμους που ξεπετάτε σε λίγα
δευτερόλεπτα στο τέλος την εξέγερση
της Αιγύπτου, ώστε να μην παραδειγματιστεί;
ΗΜΑΡΤΟΝ!
ΥΓ
Νο1. (γιατί βαριέμαι να γράφω άλλο!):
Προχτές την Παρασκευή γύρισα από τη
δουλειά μου όπως πάντα με τα πόδια! Μες
τη βροχή, το δυνατό ανεμόβροχο που μου
έσπασε την ομπρέλα κι αργότερα τη δυνατή
καταιγίδα χωρίς ομπρέλα! Και ΟΧΙ κύριοι μεγαλοδημοσιογράφοι, δεν είμαι ενάντια στο
δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να
διεκδικεί τα δίκαια αιτήματά του με το
μοναδικό μέσο που του έχει απομείνει,
την απεργία!
ΥΓ.
Νο2: Ας πάψουμε επιτέλους να στηρίζουμε
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που κάθε λέξη
που εκπέμπουν, ή τυπώνουν έρχεται ενάντια
στους αγώνες και τα δικαιώματα των
εργαζομένων! Ας είναι οι εργαζόμενοι
των Μέσων αυτών που θα κλείσουμε οι
τελευταίοι απολυμένοι, γιατί διαφορετικά
η χώρα δεν πρόκειται να δει ποτέ άσπρη
μέρα!